Vier maanden geleden zat ik samen met mijn vriend drie weken lang in Australië. Je zou denken dat zo’n reis de moeite waard is om over te schrijven (want even naar de andere kant van de wereld reizen, doe je niet elke week), maar ik wist niet waar ik moest beginnen. Het was een prachtige reis, waar ik nog elke dag aan terug denk. Wij zijn verliefd. Op elkaar, op de zon en op Australië.
Mijn vriend is een voetballer. Ja, mijn vriend is zo’n mannetje dat achter een bal loopt om die vervolgens weer vér weg te stampen. Hoewel ik af en toe ga kijken naar zijn wedstrijden, snap ik nog altijd zo goed als niets van voetballen. Zo heeft hij me al minstens vijf keer proberen uitleggen wat “buitenspel” nu net is, want het betekent helaas niet dat de bal uit het veld gestampt wordt. Nee, dat zou té eenvoudig geweest zijn.
Bah, ploegsporten. Voetbal, basketbal, volleybal, … Ik mag er niet aan denken. Één keertje de bal missen en binnen de kortste keren krijg je “per ongeluk” een bal naar je hoofd gegooid – zoals in die geweldige meidenfilms, lekker op z’n “mean girls”. Nou, zo stel ik het mij toch voor, ik heb er mij immers nog nooit aan gewaagd. Als ik de bal in de verkeerde goal zou stampen (want ja, daar ben ik toe in staat) of de bal naar de tegenstanders zou gooien (zucht, dat kan ik helaas ook als de beste), dan baalt de hele ploeg hiervan.
In een ver verleden sloot ik mij dan ook aan bij een atletiekclub: geen druk, alleen maar pure vrijheid. Niemand zou kunnen balen van mijn eventuele stommiteiten, dacht de nog naïeve vijftienjarige versie van mezelf.
Vorige week vrijdag sms’te ik mijn lief: “Vanavond is de tv van MIJ!”. Het was duidelijk dat hij niet veel inspraak had en ’s avonds zakte hij dus maar lekker mee in de zetel. Ik vertelde nog snel even alles wat ik wist over de verschillende kandidates en de finale van K3 zoekt K3 mocht beginnen!
Onlangs was het weer zover. Ik gooide al mijn vrouwelijke charmes in de strijd om mijn fantastisch lief ervan te overtuigen nog eens een romantisch avondje te organiseren. Samen iets lekkers gaan eten en met een glas cava in de hand toosten op onze toekomst, gevolgd door een uitje naar de cinema voor een mooie Vlaamse film. Ja, dat leek me wel wat. (Nou, vervang die glazen cava maar met een gedeeld glas water, zo gierig zijn we wel.)
Hip hip hoi, ik zit in de tweede ronde voor de Flair Online Talent Award 2015! Ik heb niet stilgezeten, want we kregen al snel onze tweede opdracht van Schoenen Torfs:
“Take a walk on the wild side!”
Een tijdje geleden vernam ik dat ik behoorde tot de tien Vlaamse finalisten voor de Flair Online Talent Award (lees er hier meer over). We kregen de volgende opdracht van Flair en Clinique:
Maak een video van max. 30 sec waarbij jij de volgende boodschap op jouw eigen individuele manier interpreteert:
“Maak een belofte voor de toekomst. En breng ze naar buiten. #FaceForward”