Dolfijnen en een gebrek aan fotografisch talent

28 september 2015

Ooit, in een heel heel ver verleden, toen ik nog mooi bruin zag en de zomer nog maar net begonnen was (nou ja, zo’n drie lange maanden geleden dus) zat ik op een bootje nabij Golfo Aranci (Sardinië). Mijn vriend en ik waren de hele ochtend op zoek naar mensen met een bootje die bereid waren ons mee te nemen op een “dolfijnen-zoektocht”. We waren duidelijk te laat opgestaan, want al de bootjes waren al vertrokken. Ik barstte natuurlijk in tranen uit (want “BOEHOEHOE het is onze laatste dag en ik wou zo graag dolfijnen ziiie-hi-hieen SNIK SNOTTER SNOTTER“). Enkele brave zielen hadden mijn huiloogjes blijkbaar opgemerkt en wilden ons om 15u toch nog meenemen naar Isola di Figarolo, een eilandje waar regelmatig dolfijnen voorbij zouden zwemmen.

“Waarom ben je te laat?” – “Ik kreeg een telefoontje van Flair.” #FOTA15

21 september 2015

Vanochtend was het zover: om 8u ging de wekker af voor mijn eerste schooldag. Waar een normale mens de gewoonte heeft om bij het verschrikkelijke geluid van de wekker uit het bed te springen, druk ik zo snel mogelijk op de snooze-knop – en dat was deze ochtend niet anders. Wat ik op dat moment nog niet wist, was dat zo’n half uurtje later de ochtend niet meer zo ‘gewoon’ zou zijn.

“Mijn dochter en ik”

13 september 2015

Al maanden was ik aan het zeuren bij mijn mama of ze eens een artikel wou schrijven over haar geweldige(!) brei- en haakkunsten. Gisteren stuurde ze me plots een mailtje met een heel ander soort artikel voor op mijn blog. Dat ik na het lezen even heb moeten huilen, heb ik haar nog niet verteld (dat zal ze wel hier lezen). Lieve mama, ik ga steeds meer op je lijken en kan alleen maar hopen dat ik later een even goede mama zal zijn.

“Mijn dochter en ik, altijd gedacht dat we weinig gemeen hadden. Ik dacht wit, zij zwart, discussies en woordenwisselingen, nee dat was geen kind van mij. Een koekoeksjong had ik, verwisseld bij de geboorte want ook dat neusje had ze niet van mij.

Het zielige groene vlekje op m’n wereldkaart

9 september 2015

Vorige week was het zover: mijn vriend en ik kregen een geweldige scratch map toegestuurd van Coolgift.com. We hadden wildse plannen met de kaart en zouden de landen waar we in onze drie gedeelde jaren zijn geweest, wegkrabben – romantisch toch? In onze hoofden hadden we al een groot stuk van de wereld gezien. (Nou ja, vooral in mijn hoofd dan, maar dat even terzijde.) Vol goede moed begon ik de landen waar we ooit samen waren geweest, weg te krabben: België, Luxemburg, Nederland, Duitsland, Frankrijk, Italië (Sardinië), Oostenrijk, Zwitserland, Slovenië en Kroatië. Na nog geen halve minuut krabben was ik klaar… en was er een mini-groene vlek te zien.

Glaasje op en toch rijden: het toppunt van egoïsme

1 september 2015

Ik heb het in mijn jonge leven al veel te vaak zien gebeuren, mensen die na meer dan twee glazen alcohol toch de auto in kruipen. Ik zou wel willen roepen: “Hé, onverantwoordelijke zot, waar haal jij het in je hoofd om nog achter het stuur te kruipen?”. Maar wie neemt een “snotneus” van 21 jaar nu serieus?

De kapster die mijn haar niet roze wou verven + OOTD

20 augustus 2015

Vol goede moed vertrok ik naar de kapper. Ik zou voor de eerste keer mijn haar laten verven! “Doe maar lichtroze, alstublieft.” – “Jij bent goed zot zeker?”
Oké, zo ging het misschien net niet, maar het kwam er wel op neer.

Het leed dat kasten verven heet + OOTD

11 augustus 2015

Enkele weken geleden kwamen mijn vriend en ik op het idee om de kast in de keuken te verven. Ik had altijd een haat-liefdeverhouding met die kast. Toen mijn vriend ermee kwam aanzetten, was mijn eerste gedachte: “Weg ermee!”. Oud, versleten en vooral lelijk wit, dat past toch niet in ons mooi appartementje? Het zou wel moeten, want al snel bleek het om een familiestuk te gaan: het zag er dus niet naar uit dat de kast snel uit ons interieur zou verdwijnen. Na een tijdje begon ik de kast steeds meer te waarderen: zo lelijk was ie tenslotte niet en praktisch was hij des te meer! Om hem toch in ons interieur te laten passen, wilden we hem in een nieuw jasje steken. Verven it is!

previous 1 2 3 4 5 6 7 next